Filtr DPF - do czego służy?

Mamy dla Ciebie ponad 2500 dostępnych filtrów DPF FAP i katalizatorów

  • check

    Cena - 390 zł netto  Regeneracja i czyszczenie filtrów DPF FAP i katalizatorów

  • check

    CZAS REALIZACJI  1-2 dni robocze

  • check

    Cena - 550 zł netto  Nowe filtry DPF FAP i katalizatory

  • check

    GWARANCJA  2 lata bez limitu kilometrów

  • check

    Stan dostępne

Image City 1 Image City 2
Ekspert regeneracji filtrów DPF, FAP i katalizatorów

Dlaczego MY

30 letnie doświadczenie w regeneracji podzespołów samochodowych

  • Najnowocześniejsza pracownia regeneracji / czyszczenia filtrów cząstek stałych DPF, FAP, SCR i katalizatorów w Polsce
  • Autoryzacja Bosch Diesel Service - gwarancja najwyższej jakości usług
  • Najnowocześniejsza maszyna do czyszczenia filtrów szwajcarskiej firmy FFSolution
  • Wydruk protokołu z parametrami przepustowości

Regenerujemy filtry montowane zarówno w samochodach osobowych, dostawczych, ciężarowych, jak i pojazdach rolniczych

  • Filtry spełniają warunki homologacji i normy emisji spalin
  • Szybki czas realizacji zamówienia i najlepsze ceny w Polsce!
  • Przyjmujemy zlecenia wysyłkowe i prowadzimy sprzedaż w Polsce i zagranicą
  • Podzespoły odbieramy / wysyłamy codziennie naszym kurierem

Filtry cząstek stałych DPF/FAP służą do zatrzymywania cząstek stałych oraz innych szkodliwych substancji wchodzących w skład spalin produkowanych zarówno przez silniki Diesla, jak i przez silniki benzynowe. Warto wiedzieć, że określany skrótem DPF lub FAP filtr cząstek stałych montowany jest tylko w silnikach wysokoprężnych i - ogólnie mówiąc - ma za zadanie oczyścić gazy spalinowe z cząstek sadzy i popiołu.

Nieco bardziej fachowo działanie filtrów cząstek stałych można sprowadzić do dwóch zasadniczych funkcji, a są nimi:

a. gromadzenie (akumulacja) sadzy,
b. neutralizacja sadzy.

Zastanawiasz się jeszcze, do czego potrzebny jest filtr DPF? Jego działanie sprawia, że praktycznie do zera redukuje zanieczyszczenia ze spalin emitowane do środowiska, zatem jest szczególnie istotnym elementem wyposażenia samochodów z silnikami Diesla. Można powiedzieć, że filtr DPF to część w samochodzie, która ma służyć przede wszystkim środowisku, jednakże nie zapominajmy, że chodzi także po prostu o zdrowie człowieka, a także o sprawne funkcjonowanie pozostałych układów i podzespołów w pojeździe.

Podczas jazdy samochodem generowane są duże zawartości spalin, których składniki w niezmienionej postaci wykazują właściwości szkodliwe dla zdrowia organizmów żywych. Wprowadzane od 1993 roku normy poziomu emisji cząstek stałych stawały się coraz bardziej rygorystyczne, aż w 2006 roku, po wprowadzeniu dyrektywy EURO 4, filtr cząstek stałych został sklasyfikowany jako obowiązkowy element wyposażenia układu wydechowego każdego Diesla. Odpowiadając na pytanie zawarte w tytule, filtr DPF służy także do tego, by samochód mógł spełniać normy czystości spalin, mając tym samym możliwość w pełni legalnego poruszania się po drogach.

Dlaczego należy ograniczać cząstki stałe w spalinach? Przeczytaj nasz artykuł i przekonaj się, jak wysoce są szkodliwe zarówno dla zdrowia człowieka, jak i dla całego środowiska naturalnego.

Filtr DPF - do czego służy?

1. Cząstki stałe PM

 Cząstki stałe PM

Wytwarzanie i emisja cząstek stałych jest nieodzownym elementem spalania paliw węglowodorowych w pojazdach, którymi miliony kierowców porusza się każdego dnia. Można powiedzieć, że cząstki stałe to te składniki, które w stanie innym niż gazowy opuszczają układ wylotowy pojazdu. Z uwagi na ten fakt ro właśnie silniki spalinowe wewnętrznego spalania stanowią jedno z głównych źródeł wytwarzania cząstek stałych określanych skrótem PM od ich angielskiej nazwy - Particle Matter. Opisywane w tej części artykułu cząsteczki są w dużej mierze produkowane przez najpopularniejsze w motoryzacji silniki z zapłonem samoczynnym (ZS). Realizacja procesu spalania z ich zastosowaniem powoduje nie tylko powstawanie dużych zawartości PM, ale także wysoką emisję cząsteczek tlenku azotu NO2. Chcąc porównać silniki z zapłonem samoczynnym do silników o zapłonie iskrowym można dokonać wręcz drastycznego odkrycia, gdyż jednostki napędowe ZS produkują do 30 razy więcej cząstek stałych oraz około 3 razy więcej tlenków azotu niż silniki ZI. Przypominamy, że to właśnie tlenki azotu są zaliczane do bardziej toksycznych składników gazów spalinowych. Mając świadomość, jak wiele cząsteczek może przedostawać się atmosfery, a co za tym idzie - do naszych płuc, warto zwrócić uwagę na obecność oraz sprawność filtrów DPF/FAP w naszych pojazdach.

- Cząstki stałe - co to jest?

Cząstki stałe PM to produkt spalania paliwa w silniku. Są one emitowane w gazach wylotowych jednostki napędowej i bez wątpliwości można opisać je jako całkowicie niepożądane, a do tego szkodliwe zanieczyszczenia powietrza.
Dominującym składnikiem cząstek stałych są produkty wynikające z faktu niepełnego spalania paliwa oraz oleju silnikowego.

Skład cząstek stałych PM:

Specjaliści rozróżniają dwie zasadnicze części składowe cząstek stałych PM, pomijając zaadsorbowaną na nich część lotną przyjmującą postać lekkich frakcji węglowodorowych:

    1. Faza nierozpuszczalna - jej skrótowa nazwa INSOF wywodzi się od angielskiego określenia Insoluble Fraction. W fazie tej się wyróżnia:
      a. nierozpuszczalną część organiczną IOF, która obejmuje węgiel w postaci sadzy, a także produkty powstające w wyniku niepełnego spalania dodatków do paliwa bądź oleju silnikowego;
      b. nierozpuszczalną część nieorganiczną INSINOF, w której zawarte są popioły, siarczany, a także żelazo, fosfor, wapń, krzem i chrom w śladowych ilościach; w skład tej części wchodzą także przedostające się z silnika zanieczyszczenia o charakterze mechanicznym.
    2. Faza rozpuszczalna, w której wyróżnia się części analogiczne do tych wyróżnianych w fazie nierozpuszczalnej, a są nimi:
      a. część rozpuszczalna organiczna (SOF) - jej główne składniki to substancje organiczne adsorbowane na cząsteczkach węgla w postaci sadzy, które stanowią produkty niepełnego spalania paliwa i oleju silnikowego. W dużej mierze są to węglowodory;
      b. część rozpuszczalna nieorganiczna (SINOF) - powstaje ona głównie, gdy w składzie paliwa występuje siarka, gdyż produkty jej spalania dołączając się do procesu wykraplania węglowodorów, tworzą w połączeniu z parą wodną kwas siarkowy.


- Jakie części można wyróżnić w cząstkach stałych?

Wtórne struktury sadzy stanowią rezultat procesów koagulacji cząstek elementarnych; powodują one, że wyodrębniana z jednostki napędowej sadza stanowi układ polidyspersyjny. SOF, czyli organiczną część rozpuszczalną reprezentują substancje organiczne adsorbowane na cząsteczkach węgla w postaci sadzy. Są to głównie węglowodory powstające w wyniku niecałkowitego spalania oleju napędowego lub oleju silnikowego.
Część rozpuszczalna powstaje natomiast wówczas, gdy spełnione są równocześnie dwa warunki: silnik pracuje pod małym obciążeniem i występuje w nim niska temperatura. Wówczas okres opóźnienia zapłonu wydłuża się, a towarzyszy temu wytwarzanie ubogiej mieszanki paliwowo-powietrznej, co w dalszej perspektywie prowadzi do częściowego, niezupełnego spalania paliwa.

Warto wiedzieć, że udział frakcji SOF, czyli organicznej części rozpuszczalnej, w masie cząstek stałych może znacznie wahać się, przyjmując wręcz skrajne wartości od 10% do 90%. Należy mieć tutaj na uwadze pewną charakterystyczną zależność mówiącą, iż udział frakcji SOF zazwyczaj rośnie wraz ze zmniejszeniem obciążenia silnika Diesla. Większość składników SOF w wysokiej temperaturze, czyli na przykład w przewodzie wylotowym, przyjmuje postać gazową.

Część nierozpuszczalna INSOL składa się głównie z węgla w postaci sadzy oraz zgromadzonych na nich osadach siarczanów, azotanów, wody i cynku, fosforu, wapnia, chromu, żelaza i krzemu w śladowych ilościach. Liczne badania wykazały, że największym źródłem części INSOL są obecne w oleju napędowym węglowodory aromatyczne, natomiast najmniejszym - węglowodory parafinowe.

Istnieje także inna istotna zależność, o której powinien wiedzieć każdy kierowca Diesla. Przeprowadzane badania dowodzą, że te silniki wysokoprężne, które pracują na niskich prędkościach obrotowych i pod małym obciążeniem, emitują w spalinach cząstki stałe PM, które zawierają dużą ilość zaadsorbowanych związków chemicznych, tak zwanej mokrej sadzy. W jej skład wchodzą cząsteczki niespalonego lub niecałkowicie spalonego oleju napędowego.

Gdy silnik wysokoprężny pracuje na wyższym obciążeniu, emitowane są cząstki stałe z mniejszym udziałem części rozpuszczalnej, czyli tak zwana sucha sadza. Informacje te są szczególnie przydatne w kontekście dopalania sadzy w filtrze cząstek stałych na postoju, w serwisie lub podczas jazdy.

Wśród licznych wymienionych substancji zasadniczym składnikiem fazy nierozpuszczalnej są cząsteczki sadzy. Odznaczają się one bardzo dużą zdolnością adsorbowania produktów powstających w wyniku niepełnego spalania paliwa i oleju smarującego silnik. To właśnie w połączeniu z tymi substancjami, które w dużej mierze wykazują właściwości rakotwórcze, sadza staje się szczególnie groźnym dla środowiska oraz człowieka zanieczyszczeniem.

Cechy takie, jak postać, wielkość czy też skład cząsteczek stałych emitowanych wraz ze spalinami silników Diesla, są uzależnione od licznych czynników. Wśród owych determinantów wymienić należy:

• warunki przebiegu procesu spalania ładunku w komorach jednostki napędowej,
• przebieg wylotu spalin,
• skład cząstek stałych w niskiej temperaturze.

Wymieniony przez nas jako ostatni czynnik skład cząstek stałych w niskich temperaturach jest szczególnie istotny, gdyż to właśnie wówczas na cząstkach sadzy, które nie wykazują właściwości toksycznych, są adsorbowane ciężkie wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne o właściwościach kancerogennych, czyli rakotwórczych.

Elementy budowy złożonej cząstki PM:

Chcąc wymienić poszczególne elementy budowy złożonej cząstki stałej wraz ze składnikami fazy lotnej, wyszczególniamy:

• cząstki stałe sadzy - węgiel elementarny,
• węglowodory w fazie stałej,
• węglowodory zaadsorbowane na powierzchni cząsteczek węgla,
• siarczany
• ciekłe cząstki skondensowanych węglowodorów.

2. Silniki z zapłonem samoczynnym - dlaczego się je stosuje?

Pomimo wysokiej emisji cząstek stałych oraz tlenków azotu, silniki ZS są na szeroką skalę stosowane w pojazdach każdej kategorii. Co za tym przemawia? Okazuje się, że zalet silników wysokoprężnych z zapłonem samoczynnym jest sporo i dominują one nad wadą dotyczącą dużej produkcji cząsteczek PM. Silniki ZS odznaczają się tym, że:

• wykazują wysoką sprawność, przede wszystkim w trybie pracy pod małym i średnim obciążeniem;
• ich praca w mniejszym stopniu generuje emisję dwutlenku węgla CO2 do atmosfery;
• wykazują o około 10% wyższą sprawność termiczną niż jednostki napędowe ZI;
• odnotowuje się w ich przypadku niższe zużycie paliwa.

Wymienione cechy silników ZS sprawiają, że tego typu jednostki napędowe są powszechnie używane. Zgodnie z tym, co już podkreśliliśmy, ich wadą jest wzmożona produkcja cząstek stałych PM, o których musimy nieco więcej napisać, przybliżając Ci tym samym ich właściwości.

Silniki z zapłonem samoczynnym - dlaczego się je stosuje?

- Cząstki sadzy emitowane przez nowoczesne silniki

Współcześnie w trendach produkcji w branży motoryzacyjnej zaobserwować można nasilone dążenia do maksymalnego zmniejszenia jednostkowego zużycia paliwa przez silniki z zapłonem samoczynnym. Doprowadziło to do spopularyzowania konstrukcji z bezpośrednim wtryskiem paliwa DI oraz z turbosprężarką. W tego typu silnikach odnotowuje się przewagę w emisji tak zwanej suchej sadzy, gdyż wytwarzane podczas ich pracy cząstki stałe charakteryzują się mniejszym udziałem części rozpuszczalnej pochodzącej z niecałkowicie spalonego oleju napędowego i silnikowego. Warto znać zależność mówiącą, że emisja cząstek stałych rośnie, gdy obciążenie jednostki napędowej przyjmuje wysokie, niemalże maksymalne wartości. Wówczas, w warunkach wysokiego ciśnienia oraz wysokiej temperatury w komorze spalania, a także przy równoczesnym niedoborze tlenu, w oleju napędowym zachodzi szereg zmian chemicznych. Cząstki stałe PM to produkt spalania nie tylko w silniku Diesla, ale także w silniku zasilanym benzyną. Niewątpliwą zaletą jest to, że w silnikach benzynowych z uwarstwieniem mieszanki powstaje dużo cząstek, jednak wyraźnie mniej niż w silniku wysokoprężnym.

3. Jak powstają cząstki stałe w spalinach?

Sposób, w jaki powstają cząstki stałe PM podczas pracy silnika wysokoprężnego, można podzielić na 2 zasadnicze etapy, które pokrótce scharakteryzujemy poniżej.
W etapie pierwszym cząsteczki sadzy tworzą się w procesie nukleacji, który zachodzi przy znacznym niedoborze tlenu w rdzeniu rozpylanego strumienia oleju napędowego. Paliwo to ulega spalaniu, tworząc cząsteczki węgla w postaci sadzy. Jako pierwsze w ten sposób powstają cząsteczki o średnicach nieprzekraczających 2 nm; są one formowane z molekuł oleju napędowego w procesie rozbijania jąder na mniejsze drobiny, jak również w procesie kondensowania i polimeryzacji, podczas której z kolei tworzą większe molekuły. W następnym etapie tworzone są drobiny o niskim stosunku wodór/węgiel, a proces ten jest określany mianem odwodornienia. Po uformowaniu węgla w niewielkie, kuliste cząsteczki, zaczynają one zwiększać swoje rozmiary, tworząc coraz cięższe cząstki sadzy, w których przyłączane są także molekuły fazy gazowej. Taki sposób wzrostu określa się mianem wzrostu powierzchniowego i warto wiedzieć, że wpływa on tylko na zwiększanie masy cząsteczek, a nie ich ilości.

Wzrost może być także rezultatem koalescencji cząsteczek sadzy. Wówczas zmniejszana jest ich liczba, lecz całkowita masa pozostaje niezmieniona. Gdy w tankowanym paliwie znajdują się dodatki popiołowe, w cząsteczkach PM odnotować można tlenki oraz sole metali. Wymienione procesy w sposób ciągły wpływają na modyfikacje zarówno wielkości, jak i składu pierwotnych cząsteczek kulistych, które mogą łączyć się w grupy bądź łańcuchy obejmujące tysiące cząstek kulistych, których stosunek wodoru do węgla wynosi około 0,1.

Podczas realizacji drugiego etapu powstawania cząstek stałych PM temperatura spalin pozwala na skroplenie części ciężkich węglowodorów i wówczas zachodzi proces akumulacji, czyli osadzania się cząsteczek organicznych na powstałych cząsteczkach stałych. Węglowodory o największych masach wchodzą w skład IOF, natomiast znaczna ich większość zostaje osadzona na cząstkach stałych jako SOF - rozpuszczalna frakcja organiczna składająca się z węglowodorów. Kolejnym etapem, który następuje po wylocie gazów spalinowych z wydechu, zmniejszeniu ich temperatury oraz rozcieńczeniu, jest zaistnienie procesów adsorpcji i kondensacji związków organicznych i siarczanów na powierzchni cząstek stałych. Jeżeli w oleju napędowym była obecna siarka, w procesie wykraplania węglowodorów często uczestniczy kwas siarkowy będący rozpuszczalną frakcją nieorganiczną. Jeżeli podczas tworzenia cząstek PM wystąpią także procesy enukleacji, możliwe jest formowanie nowych cząstek stałych o niewielkich rozmiarach.

 Jak powstają cząstki stałe w spalinach?

- Powstawanie cząsteczek PM

Sposoby powstawania cząstek stałych w trakcie pracy silnika Diesla są skomplikowane, jeżeli chcemy poznać wszystkie ich szczegóły. Mówiąc dość ogólnie, procesy jednorodnej nukleacji prowadzą do tego, że formowane są nowe cząstki stałe, natomiast procesy adsorpcji i kondensacji wpływają na wzrost tych cząstek stałych, które już istniały. Nukleacja stanowi proces nieliniowy i jest to swoiste uzasadnienie faktu mówiącego, że nawet małe zmiany w poziomie nasycenia prekursorami PM takimi, jak niecałkowicie spalone węglowodory i kwas siarkowy, mogą silnie oddziaływać na szybkość, z jaką zachodzi nukleacja. Stopień nasycenia można jednak zmniejszyć poprzez ograniczenie ilości prekursorów PM dzięki ich adsorpcji do istniejących aglomeratów, które zawierają cząstki węgla. Jest to pewne uzasadnienie faktu mówiącego, że nieco starsze silniki z ZS, które emitują więcej PM, jednakże mniej PN.

4. Jakie są przyczyny niecałkowitego spalania oleju napędowego w silniku Diesla?

Temat poruszony w nagłówku tego akapitu jest istotny ze względu na to, że właśnie podczas spalania oleju napędowego w Dieslu powstają szkodliwe cząstki stałe. Jeżeli paliwo jest spalane niecałkowicie, ich ilość oraz skład okazują się bardzo niekorzystne zarówno dla kondycji organizmów żywych, jak i środowiska naturalnego. Jakie czynniki zatem wpływają na niecałkowite spalanie ON? Postrzegając procedurę spalania oleju napędowego w ten sposób i mając na uwadze ewentualne zaburzenia spalania cząstki stałe PM można postrzegać jako produkty spalania o złożonej chemicznie budowie, których skład istotnie zależy od typu i warunków pracy silnika, a także od składu samego paliwa, jak i oleju silnikowego.

Jakie są przyczyny niecałkowitego spalania oleju napędowego w silniku Diesla?

5. Dlaczego Diesel kopci?

Zazwyczaj mówiąc, że Diesel kopci, mamy na myśli wydostawanie się z jego rury wydechowej silnego zadymienia w ciemnym, wręcz czarnym kolorze. Czy zastanawiałeś się kiedykolwiek, dlaczego przy przyspieszaniu za samochodem z silnikiem Diesla z rury wydechowej wydobywa się czarny dym?
Gęstość i zabarwienie dymu, a także jego brak przejrzystości zależy od tego, jakie substancje są w nim obecne. Ogólnie można powiedzieć, że czarny dym składa się głównie z sadzy, czyli cząsteczek niespalonego paliwa. Jeżeli do komór spalania trafia więcej oleju napędowego, niż silnik może spalić przy udziale dostępnego powietrza, natomiast niewykorzystane resztki paliwa w postaci sadzy są wydmuchiwane przez rurę wydechową i wówczas mówi się, że Diesel kopci. Nie można tego bagatelizować, ponieważ nadmierna ilość spalin wydobywająca się z wydechu jest jednym z objawów uszkodzenia silnika, dlatego też koniecznością jest znalezienie przyczyny nadmiernego zadymienia.

W kontekście cząstek stałych należy rozróżnić masową emisję cząstek stałych PM (określaną z j. angielskiego jako Particle Mass) bądź też substancji cząstek stałych, które określa się w języku angielskim jako Particle Matter, widoczną w postaci czarnego dymu uchodzącego z silnika wraz ze spalinami.
Emisja PN natomiast dotyczy niewidocznych nanocząstek NP (czyli Nanoparticle), które są niewidocznymi gołym okiem drobinami. Ich właściwości postrzegane w perspektywie przepływu i przenikania do organizmów żywych są takie same, jak w przypadku gazów.

Dlaczego Diesel kopci?

6. Cząstki stałe - czy są szkodliwe?

Zastosowanie we współczesnych samochodach, a zwłaszcza w Dieslach filtrów cząstek stałych ma za zadanie ograniczenie cząsteczek PM emitowanych do atmosfery. Czy rzeczywiście cząstki stałe są aż tak szkodliwe, że filtr DPF jest niezbędny, by ograniczyć zagrożenia wynikające z ich emisji? Informacje o ich destrukcyjnym wpływie na środowisko naturalne niestety są prawdziwe i warto, byś wiedział, do czego będzie prowadzić niestosowanie się do norm czystości spalin.

Cząstki stałe - czy są szkodliwe?

- Wpływ cząstek stałych na zdrowie i środowisko

Cząsteczki stałe są szkodliwe same w sobie, jednakże do tego charakteryzują się bardzo dobrymi zdolnościami adsorbowania produktów powstających podczas niepełnego spalania zarówno oleju napędowego, jak i oleju silnikowego. Sadza, do której zostały zaadsorbowane te substancje o działaniu w głównej mierze rakotwórczym, przeobraża się w szczególnie groźne zanieczyszczenie. Najbardziej szkodliwe wpływ na zdrowie mają drobiny o najmniejszych rozmiarach, których nie da się dostrzec gołym okiem. Są to nanocząstki NP, których rozmiary wyrażane są w nanometrach. Niebezpieczeństwo, jakie stwarzają, wynika z tego, że ze względu na swoje właściwości mogą one przedostawać się do pęcherzyków płucnych człowieka, gdzie nie tylko się osadzają, ale także mogą wykazywać działania o charakterze mutagennym bądź rakotwórczym.

Warto wiedzieć, że największe zagrożenie dla organizmu ludzkiego stanowią cząsteczki, których wymiary nie przekraczają 50 nanometrów. Z uwagi na fakt, że mają one niewielkie rozmiary, wnikają do płuc i ich pęcherzyków. Tam makrofagi postrzegają je jako ciała obce, co może wywoływać reakcje obronne w płucach. Jest to prosta droga do występowania stanów zapalnych oraz uszkodzeń na poziomie komórkowym. Badacze zajmujący się tą tematyką stawiają nawet odważne hipotezy mówiące, że w przypadku cząstek o właściwościach genotoksycznych może dojść do oksydacyjnego uszkodzenia łańcucha DNA oraz do mutacji komórkowych.

To, w jaki sposób cząstki stałe zadziałają na organizm człowieka, zależy od kilku czynników. Do najistotniejszych kryteriów zaliczyć należy:
• rozmiary, wielkość cząstek stałych,
• skład cząstek stałych,
• stężenie cząstek stałych w powietrzu atmosferycznym,
• czas oddziaływania cząsteczek.

Choroby układu oddechowego to nie jedyny rodzaj schorzeń, jakie mogą być spowodowane obecnością cząstek stałych w powietrzu. Obok nich możliwe jest także występowanie zaburzeń w obrębie układu wegetatywnego, a także układu krążenia. Obecność w układzie wydechowym Twojego Diesla filtra cząstek stałych pozwoli Ci na uniknięcie zaburzeń takich, jak między innymi:

• powstawanie stanów zapalnych w płucach prowadzące do trwałych uszkodzeń płuc,
• liczne ogólnoustrojowe stany zapalne,
• złogi sercowe,
• kłopoty z wątrobą,
• niedotlenienie serca.

7. Zasada działania filtra cząstek stałych a ograniczenie emisji PM

Z uwagi na coraz bardziej realne i poważne zagrożenia wynikające z emisji dużych ilości cząstek stałych, konieczność instalowania w Dieslach filtrów DPF jest w pełni uzasadniona. Oczyszczanie spalin z cząsteczek sadzy, do których przylegają inne substancje o wysokim poziomie szkodliwości, to kluczowe działanie nie tylko na rzecz środowiska, ale przede wszystkim po to, by zachować zdrowie człowieka. W obliczu zaprezentowanych powyżej informacji warto mieć na uwadze, że obowiązek posiadania filtra DPF w samochodzie nie jest jedynie wymysłem producentów, ale przede wszystkim wymogiem, który realnie wpływa na nasze zdrowie i funkcjonowanie.

Przypominająca katalizator samochodowy budowa filtra cząstek stałych DPF/FAP zazwyczaj składa się z metalowej obudowy, w której zamieszczony jest monolityczny wkład. Zasada, zgodnie z którą działa filtr cząstek stałych, sprowadza się do tego, by gazy produkowane w wyniku spalania oleju napędowego, przeciskały się przez kanaliki o wąskich przepływach i porowatych ściankach. Dzięki temu wchodzące w skład cząsteczki stałe są zatrzymywane we wnętrzu filtra DPF, a spaliny przedostające się do atmosfery mają znacznie mniej szkodliwych substancji w swoim składzie.

Zasada działania filtra cząstek stałych a ograniczenie emisji PM

Udostępnij

Co o tym myślisz?

Komentarze

Marian
star star star star star
Wystawiono Rok temu
Czy ten komentarz był pomocny?
Filtr DPF (Diesel Particulate Filter) to filtr cząstek stałych, który jest montowany w układach wydechowych samochodów z silnikami diesla. Jego głównym zadaniem jest ochrona środowiska naturalnego poprzez redukcję emisji cząstek stałych (sadzy), które są szkodliwe dla zdrowia i środowiska. Filtr DPF składa się z metalowego lub ceramicznego wkładu, w którym są metale szlachetne, wchodzące w reakcje chemiczne z toksycznymi pierwiastkami ze spalin. Filtr DPF pracuje przez cały czas jazdy, dzięki czemu skutecznie redukuje emisję cząstek stałych. Jednak, aby filtr mógł działać prawidłowo, konieczne jest regularne jego oczyszczanie, zwane regeneracją. Może być ona przeprowadzona na kilka sposobów, np. przez podgrzanie filtra do wysokiej temperatury lub przez dodanie specjalnego preparatu do paliwa.
ZbigniewS65
star star star star star
Wystawiono 3 lata temu
Czy ten komentarz był pomocny?
Dowiedzialem sie co to jest filtr dpf i wiem tez, ze moim obowiazkiem jest jego regeneracja raz na jakis czas. Przydatny artykul i warto sie z nim zapoznac.

Popularne wpisy

6 października 2021

AdBlue - co to jest?

Jeśli do tej pory nie wiedziałeś czym jest AdBlue, to masz okazję dowiedzieć się tego z dzisiejszego artykułu. Płyn AdBlue jest potrzebny i należy pamiętać o jego uzupełnianiu, ponieważ dzięki niemu następuje redukcja emitowania szkodliwego tlenku azotu dla środowiska i zdrowia społeczeństwa. ...

12 stycznia 2021

Czyszczenie filtra DPF

Zabieg stosowany na ratunek filtrom cząstek stałych, jakim jest czyszczenie filtra DPF, jest wykonywany na różne sposoby, które chcemy w niniejszym artykule pokrótce opisać. ...