Termiczne vs hydrodynamiczne – która metoda dla Twojego DPF?

Mamy dla Ciebie ponad 2500 dostępnych filtrów DPF FAP i katalizatorów

• check

  Cena - od 390 zł netto  Regeneracja i czyszczenie filtrów DPF FAP i katalizatorów

• check

  CZAS REALIZACJI  1-2 dni robocze

• check

  Cena - od 550 zł netto  Nowe filtry DPF FAP i katalizatory

• check

  GWARANCJA  2 lata bez limitu kilometrów

• check

  Stan dostępne

Filtr cząstek stałych (DPF) to niezbędny element układu wydechowego silników wysokoprężnych. Zatrzymuje sadzę i popioły, chroniąc środowisko oraz układ spalin. Z czasem jednak filtr ulega zapchaniu i wymaga regeneracji. Wtedy pojawia się pytanie jaka metoda czyszczenia DPF jest najlepsza? Na rynku stosuje się dwie główne techniki – termiczną i hydrodynamiczną.

Metoda termiczna polega na wypalaniu zanieczyszczeń w piecu w temperaturze około 600°C. Usuwa sadzę oraz część popiołów, ale nie zawsze dociera do wszystkich kanalików. Dodatkowo wysoka temperatura może prowadzić do mikropęknięć ceramiki. Warto przy tym wiedzieć, co włącza wypalanie DPF? Zazwyczaj są to odpowiednie warunki pracy silnika – temperatura spalin, prędkość i czas jazdy. Choć metoda termiczna jest prosta i skuteczna w pewnym zakresie, nie usuwa całkowicie osadów niepalnych.

Metoda hydrodynamiczna wykorzystuje wodę pod wysokim ciśnieniem, która przepłukuje każdy kanał filtra w obu kierunkach. Dzięki temu usuwa się nie tylko sadzę, lecz także popioły, olej i pozostałości metali. Proces ten jest bezpieczny dla struktury DPF i przywraca jego pełną przepustowość. Aby dobrać odpowiednią technikę, warto sprawdzić, jaki mam DPF – suchy czy mokry. Pojawiają się pytania po czyszczeniu, jaka powinna być różnica ciśnień DPF? Ponieważ ten parametr pokazuje, czy filtr odzyskał właściwe właściwości przepływu.

Jaka metoda czyszczenia DPF jest najlepsza?

W praktyce kierowcy mają do wyboru kilka metod czyszczenia, różniących się skutecznością i bezpieczeństwem dla struktury filtra. Warto więc wiedzieć, jaki jest najlepszy sposób na udrożnienie filtra DPF i na co zwrócić uwagę przy jego regeneracji.

Na rynku funkcjonują trzy podstawowe techniki: termiczna, chemiczna i hydrodynamiczna. Odpowiadając na pytanie, jakie są trzy rodzaje regeneracji filtra DPF, można je opisać w skrócie: metoda termiczna wykorzystuje wysoką temperaturę do wypalania sadzy, chemiczna stosuje środki rozpuszczające zanieczyszczenia, a hydrodynamiczna czyści filtr wodą pod wysokim ciśnieniem. Spośród nich to właśnie hydrodynamika zapewnia pełne usunięcie sadzy, popiołów i oleju z wnętrza kanałów bez ryzyka uszkodzenia ceramiki.

Czasem pojawia się pytanie: czy czyszczenie filtra DPF powietrzem jest skuteczne? W praktyce nie – sprężone powietrze usuwa jedynie luźne zanieczyszczenia z powierzchni, nie docierając do wnętrza struktury filtra. Taki zabieg nie przywraca przepustowości i może dawać tylko chwilowy efekt.

Po prawidłowym czyszczeniu hydrodynamicznym filtr odzyskuje do 98% swojej pierwotnej sprawności. Warto więc wiedzieć, ile wytrzyma DPF po czyszczeniu – zazwyczaj tyle, co nowy element, czyli od 150 do 200 tysięcy kilometrów, pod warunkiem właściwej eksploatacji silnika i regularnej kontroli układu paliwowego.

Co włącza wypalanie DPF?

Aby filtr nie uległ zapchaniu, musi przechodzić proces regeneracji, czyli wypalania nagromadzonych zanieczyszczeń. Właśnie dlatego warto wiedzieć, co włącza wypalanie DPF i jakie warunki muszą zostać spełnione, by system zadziałał prawidłowo.

Proces wypalania uruchamiany jest automatycznie przez sterownik silnika. To on decyduje, kiedy włącza się wypalanie DPF, na podstawie danych z czujników monitorujących ciśnienie, temperaturę spalin oraz ilość zgromadzonej sadzy. Najczęściej regeneracja zachodzi podczas jazdy z jednostajną prędkością, gdy silnik osiąga odpowiednią temperaturę roboczą. Wtedy wtryskiwane są dodatkowe dawki paliwa, które podnoszą temperaturę w układzie wydechowym i pozwalają wypalić sadzę.

Kluczowym elementem sterowania całym procesem jest elektronika. To właśnie ona odpowiada za to, co steruje wypalaniem DPF – najczęściej jest to sterownik silnika ECU współpracujący z czujnikami ciśnienia i temperatury. Warto wiedzieć również, który czujnik odpowiada za wypalanie DPF – główną rolę pełni czujnik różnicy ciśnień, który określa stopień zapchania filtra.

Nie bez znaczenia jest też czym jest samoczynne wypalanie DPF? To naturalny proces, w którym filtr oczyszcza się podczas jazdy bez udziału kierowcy, gdy warunki pracy silnika umożliwiają osiągnięcie odpowiedniej temperatury spalin.

Jaki mam DPF?

W zależności od konstrukcji pojazdu i producenta stosuje się różne typy filtrów – suche i mokre. Dlatego wielu kierowców zastanawia się, jak sprawdzić jaki mam DPF, aby wiedzieć, jak o niego dbać i jak prawidłowo przeprowadzać regenerację.

Najprostszym sposobem jest odczytanie informacji z tabliczki znamionowej filtra lub z dokumentacji technicznej pojazdu. Można też posłużyć się numerem VIN – wprowadzenie go do systemu serwisowego producenta ujawnia dokładny typ zastosowanego DPF. Warto również wiedzieć, czy w dowodzie rejestracyjnym jest wpisany DPF. W większości przypadków nie – polski dowód rejestracyjny nie zawiera takiej informacji. Jednak w dokumentach homologacyjnych lub w zagranicznych kartach pojazdu często widnieje adnotacja o obecności filtra cząstek stałych.

Dobrze jest też znać, od którego roku DPF w Dieslu stał się standardem. W Unii Europejskiej montaż filtrów zaczął się na większą skalę od około 2006 roku, wraz z normą emisji Euro 4, a od normy Euro 5 w 2009 roku stał się już obowiązkowy dla wszystkich nowych aut z silnikiem wysokoprężnym.

Pojawia się również dość często pytanie, jak samemu sprawdzić DPF? Można to zrobić, podłączając się do komputera diagnostycznego OBD i odczytując wartości różnicy ciśnień lub poziomu zapełnienia filtra. Taki pomiar pozwala ocenić, czy DPF działa prawidłowo i czy wymaga czyszczenia.

Znajomość rodzaju DPF w pojeździe ułatwia właściwą eksploatację, dobór odpowiedniego oleju i zapobiega kosztownym awariom.